Rui Diogo werkt niet voor, bezit geen aandelen in of ontvangt geen financiering van een bedrijf of organisatie die baat zou hebben bij dit artikel, en heeft niets anders te onthullen dan zijn academische positie. Andere relevante voorkeuren.
Systemisch racisme en seksisme zijn in de beschaving doorgedrongen sinds het begin van de landbouw, toen mensen lange tijd op één plek gingen wonen. Vroege westerse wetenschappers, zoals Aristoteles in het oude Griekenland, werden geïndoctrineerd door het etnocentrisme en de vrouwenhaat die hun samenlevingen doordrongen. Meer dan 2000 jaar na het werk van Aristoteles breidde de Britse natuuronderzoeker Charles Darwin de seksistische en racistische ideeën waarover hij in zijn jeugd had gehoord en gelezen ook uit naar de natuurlijke wereld.
Darwin presenteerde zijn vooroordelen als wetenschappelijk feit, bijvoorbeeld in zijn boek The Descent of Man uit 1871, waarin hij zijn overtuiging beschreef dat mannen evolutionair superieur waren aan vrouwen, dat Europeanen superieur waren aan niet-Europeanen, dat hiërarchieën en systemische beschavingen beter waren dan kleine egalitaire samenlevingen. Hij betoogde dat de ‘lelijke ornamenten en even lelijke muziek die door de meeste wilden worden aanbeden’ nog steeds onderwezen wordt in scholen en natuurhistorische musea en dat ze niet zo hoog ontwikkeld waren als sommige dieren, zoals vogels, en ook niet zo hoog ontwikkeld zouden zijn geweest als sommige dieren. , zoals de Nieuwe Wereld-aap Pithecia satanas.
The Descent of Man werd gepubliceerd tijdens een periode van sociale onrust op het Europese continent. In Frankrijk ging de Parijse Commune de straat op om radicale sociale verandering te eisen, inclusief de omverwerping van de sociale hiërarchie. Darwins bewering dat de slavernij van de armen, niet-Europeanen en vrouwen een natuurlijk gevolg was van de evolutionaire vooruitgang klonk zeker als muziek in de oren van de elites en degenen die in wetenschappelijke kringen aan de macht waren. Wetenschapshistoricus Janet Brown schrijft dat Darwins snelle opkomst in de Victoriaanse samenleving voor een groot deel te danken was aan zijn geschriften, en niet aan zijn racistische en seksistische geschriften.
Het is geen toeval dat Darwin een staatsbegrafenis kreeg in Westminster Abbey, een gewaardeerd symbool van de Britse macht en publiekelijk gevierd als een symbool van Groot-Brittannië's "succesvolle mondiale verovering van de natuur en de beschaving tijdens Victoria's lange regeerperiode."
Ondanks aanzienlijke sociale veranderingen in de afgelopen 150 jaar blijft seksistische en racistische retoriek gangbaar in de wetenschap, de geneeskunde en het onderwijs. Als professor en onderzoeker aan Howard University ben ik geïnteresseerd in het combineren van mijn belangrijkste vakgebieden – biologie en antropologie – om bredere sociale kwesties te bespreken. In een onderzoek dat ik onlangs samen met mijn collega Fatima Jackson en drie medische studenten van Howard publiceerde, laten we zien dat racistisch en seksistisch taalgebruik niet tot het verleden behoort: het bestaat nog steeds in wetenschappelijke artikelen, schoolboeken, musea en educatief materiaal.
Een voorbeeld van de vooringenomenheid die nog steeds bestaat in de hedendaagse wetenschappelijke gemeenschap is dat veel verhalen over de menselijke evolutie uitgaan van een lineaire progressie van mensen met een donkere huidskleur, meer 'primitieve' mensen naar mensen met een lichte huidskleur, meer 'gevorderden'. Natuurhistorische musea, websites en UNESCO-erfgoedsites illustreren deze trend.
Hoewel deze beschrijvingen niet overeenkomen met wetenschappelijke feiten, belet dit niet dat ze zich blijven verspreiden. Tegenwoordig is ongeveer 11% van de bevolking “blank”, dat wil zeggen Europees. Afbeeldingen die lineaire veranderingen in de huidskleur tonen, weerspiegelen niet nauwkeurig de geschiedenis van de menselijke evolutie of het algemene uiterlijk van de mens vandaag de dag. Bovendien is er geen wetenschappelijk bewijs voor een geleidelijke verlichting van de huid. Een lichtere huidskleur ontwikkelde zich voornamelijk in een paar groepen die migreerden naar gebieden buiten Afrika, op hoge of lage breedtegraden, zoals Noord-Amerika, Europa en Azië.
Seksistische retoriek dringt nog steeds door in de academische wereld. In een artikel uit 2021 over een beroemd vroeg menselijk fossiel gevonden op een archeologische vindplaats in het Atapuerca-gebergte in Spanje, onderzochten onderzoekers bijvoorbeeld de hoektanden van de overblijfselen en ontdekten dat ze feitelijk toebehoorden aan een 9- tot 11-jarig kind. De hoektanden van een meisje. Eerder werd gedacht dat het fossiel van een jongen was vanwege een bestverkopend boek uit 2002 van paleoantropoloog José María Bermúdez de Castro, een van de auteurs van het artikel. Wat vooral veelzeggend is, is dat de auteurs van het onderzoek erkenden dat er geen wetenschappelijke basis was om het fossiel als mannelijk te identificeren. De beslissing ‘werd bij toeval genomen’, schreven ze.
Maar deze keuze is niet echt ‘willekeurig’. Verslagen over de menselijke evolutie bevatten doorgaans uitsluitend mannen. In de weinige gevallen waarin vrouwen worden afgebeeld, worden ze vaak afgeschilderd als passieve moeders in plaats van actieve uitvinders, grotkunstenaars of voedselverzamelaars, ondanks het antropologische bewijs dat prehistorische vrouwen precies dat waren.
Een ander voorbeeld van seksistische verhalen in de wetenschap is hoe onderzoekers blijven debatteren over de ‘raadselachtige’ evolutie van het vrouwelijk orgasme. Darwin construeerde een verhaal over hoe vrouwen evolueerden om ‘verlegen’ en seksueel passief te zijn, ook al erkende hij dat bij de meeste zoogdiersoorten vrouwen actief hun partner kiezen. Als Victoriaan vond hij het moeilijk te accepteren dat vrouwen een actieve rol konden spelen bij de partnerkeuze, dus geloofde hij dat deze rol al vroeg in de menselijke evolutie was voorbehouden aan vrouwen. Volgens Darwin begonnen mannen later vrouwen seksueel te selecteren.
Seksistische beweringen dat vrouwen ‘verlegener’ en ‘minder seksueel’ zijn, inclusief het idee dat het vrouwelijk orgasme een evolutionair mysterie is, worden weerlegd door overweldigend bewijsmateriaal. Vrouwen hebben bijvoorbeeld vaker meerdere orgasmes dan mannen, en hun orgasmes zijn gemiddeld complexer, uitdagender en intenser. Vrouwen zijn biologisch gezien niet verstoken van seksueel verlangen, maar toch worden seksistische stereotypen als wetenschappelijk feit aanvaard.
Educatief materiaal, waaronder leerboeken en anatomieatlassen die worden gebruikt door bèta- en geneeskundestudenten, spelen een cruciale rol bij het bestendigen van vooropgezette ideeën. De 2017-editie van Netter's Atlas of Human Anatomy, die veel wordt gebruikt door medische en klinische studenten, bevat bijvoorbeeld bijna 180 illustraties van huidskleur. Hiervan bestond de overgrote meerderheid uit mannen met een lichte huidskleur, waarbij slechts twee mensen met een “donkere” huid lieten zien. Dit bestendigt het idee om blanke mannen af te schilderen als de anatomische prototypen van de menselijke soort, waarbij de volledige anatomische diversiteit van mensen niet wordt aangetoond.
Auteurs van educatief materiaal voor kinderen herhalen deze vooringenomenheid ook in wetenschappelijke publicaties, musea en schoolboeken. De omslag van een kleurenboek uit 2016 met de titel ‘The Evolution of Creatures’ toont bijvoorbeeld de menselijke evolutie in een lineaire trend: van ‘primitieve’ wezens met een donkerdere huid tot ‘beschaafde’ westerlingen. De indoctrinatie is compleet wanneer kinderen die deze boeken gebruiken wetenschappers, journalisten, museumconservatoren, politici, auteurs of illustratoren worden.
Een belangrijk kenmerk van systemisch racisme en seksisme is dat ze onbewust in stand worden gehouden door mensen die zich er vaak niet van bewust zijn dat hun verhalen en beslissingen bevooroordeeld zijn. Wetenschappers kunnen al lang bestaande racistische, seksistische en op het Westen gerichte vooroordelen bestrijden door waakzamer en proactiever te worden in het identificeren en corrigeren van deze invloeden in hun werk. Door toe te staan dat onnauwkeurige verhalen in de wetenschap, de geneeskunde, het onderwijs en de media blijven circuleren, worden deze verhalen niet alleen voor toekomstige generaties bestendigd, maar ook de discriminatie, onderdrukking en wreedheden die ze in het verleden rechtvaardigden.
Posttijd: 11 december 2024